Historia

Zarys historii i opis tradycji Gminy.

HISTORIA GMINY

Pierwsza wzmianka o miejscowości Widawa pochodzi z 1370 roku i dotyczy podkomorzego sieradzkiego Jakuba z Widawy. W XIII wieku była tu komora celna, tędy przebiegał szlak handlowy. Krzyżowanie się ważnych traktów wpłynęło na rozwój osady. W 1388 roku król Władysław Jagiełło na prośbę braci Widawskich: Mikołaja, Piotra, Michała i Jakuba nadał Widawie prawa miejskie. Do połowy XV wieku osiągnęła znaczny stopień rozwoju gospodarczego i przestrzennego. W 1460 roku Widawa posiadała 2 młyny, jatki i łaźnię, 44 lata później znajdowało się tu m.in. 13 jatek rzeźniczych, postrzygalnia, około 75 placów zabudowanych i 9 pustych. Od połowy XV wieku rozpoczął się rozwój kuśnierstwa i sukiennictwa. W XVI wieku powstały w mieście wielkie magazyny przeznaczone do gromadzenia towarów (m.in. zboża), sprzedawanych kupcom gdańskim. W połowie XVI wieku podatek od rzemiosła płaciło 76 mieszczan.
Miejscowość należąca początkowo do rodu Awdańców, później do Wężyków Widawskich, w roku 1748 przeszła na własność wojewody sieradzkiego Franciszka Szembeka. Posiadała wówczas następujące kościoły: parafialny św. Marcina, klasztorny św. Krzyża, kaplicę szpitalną św. Ducha, kościół św. Rocha na cmentarzu grzebalnym oraz kościół św. Wojciecha. Była miastem rzemieślniczo-handlowym słynącym z targów, które przetrwały do dzisiaj. Posiadała kilka Cechów.
W XVII wieku w Widawie pod patronatem Uniwersytetu Jagiellońskiego, powstała szkoła zwana Akademią Widawską, słynąca z wysokiego poziomu nauczania. Ciało Rektora Akademii - dr filozofii Michała Płaczkowskiego spoczywa na miejscowym cmentarzu
Do roku 1939 Widawę zamieszkiwał duży odsetek ludności pochodzenia żydowskiego. Jej napływ nastąpił najprawdopodobniej w XIII-XIV wieku, kiedy to w wyniku prześladowań musieli oni opuszczać miasta Europy Zachodniej. Posiadali w Widawie własny cmentarz grzebalny, bożnicę, korzystali z przywilejów nadawanych im przez kolejnych królów polskich. Tylko nieliczna grupa zajmowała się rolnictwem. Górował przede wszystkim handel i rzemiosło. Na przełomie XIX i XX wieku uczestniczyli wraz z Polakami w uroczystościach państwowych, życiu kulturalnym m.in. majówkach organizowanych przez OSP. W 1939 roku stanowili oni ponad 50 % ogólnej liczby mieszkańców.
Miejscowość podupadła po groźnym pożarze w 1802 roku, natomiast prawa miejskie utraciła w roku 1870. Poważnie zniszczona przez Niemców w 1939 r. została odbudowana po 1945 roku. Z terenem gminy związana jest pisarka Janina Porazińska, która miała swój dworek we wsi Chrusty.

Informacja wytworzona przez:
Rafał Brożyna tel.:grzegorzzawadzki , w dniu:  29‑04‑2003 08:45:24
Informacja wprowadzona do BIP przez:
Rafał Brożyna tel.:grzegorzzawadzki , w dniu:  $dateTool.format("dd-MM-yyyy HH:mm:ss", $date).replace(" ", " ").replace("-","‑").replace(" 00:00:00", "")
Data ostatniej aktualizacji:
29‑04‑2003 08:45:24
Ilość wyświetleń:
Trwa wczytywanie
Wczytywanie danych...
Lp. Rodzaj zmiany article-history-date-create Wytworzono przez Wprowadzono przez Akcje
article-history-load-more
article-show-archive